Ongeduldig
Lieve lezers
Niks is zo vervelend als wachten. Wachten op wat komen gaat. Voor mij zit het meeste werk er momenteel op. Ik kan niks meer dan even wachten. Lastig hoor, vooral voor iemand met zo weinig geduld als ik. Op sommige vlakken heb ik engelen geduld, maar het uitkomen van mijn boek kan mij niet snel genoeg gaan. Nu is het nog maar twee weken geleden dat ik mijn contract kreeg aangeboden.
Als ik er goed over nadenk is het eigenlijk niet eens zo zeer ongeduld. Ik ben iemand die graag de controle heeft. Ik wil weten wat er gebeurd en hoe het allemaal in zijn werk gaat. Het liefst zit ik er vierentwintig uur per dag met mijn giegeltje bovenop. Maar dat kan natuurlijk niet altijd. Mijn manuscript is in handen van twee super lieve dames, die het voor mij proberen foutloos te maken. En daar ben ik ze met heel mijn hart ontzettend dankbaar voor. Dat is ook een klusje wat niet gehaast moet gaan natuurlijk. U moet tenslotte wel een goed leesbaar boek lezen straks. Niet dat ik nou in het Chinees of Russisch heb geschreven hoor. Maar schrijven vanuit je gevoel gaat nou eenmaal niet altijd in foutloos Nederlands. En dat moet je ook een eerlijke mevrouw zijn om toe te geven dat anderen dat beter kunnen als jij. Gelukkig heb ik die gevonden.
Het enige wat ik in de tussentijd kan doen is jullie mijn blogs laten lezen, jullie nogmaals te vragen om je hiernaast op de groene button in te schrijven voor de eenmalige promotie mail op de dag van verschjning. En om jullie te vragen het overal, bij jullie vrienden, familie, collega's op school op de voetbal of tennis of waar je maar kan bedenken kenbaar te maken. Vertellen dat er echt wel, zonder arrogant te klinken, een heel mooi boek aankomt. Want liken, delen en verder vertellen kost niks. Maar is voor mij van grote waarde!
Ik wens jullie een geweldig weekend!
Liefs Astrid
